نوزدهم فوریه 1986 ایستگاه فضایی «میر» در مدار زمین قرار داده شد و بر خلاف واحد های پیشین مجهز به مدول بود.
در 10 سال بعد شش مدول به آن متصل شد و هر کدام از آنها یک آزمایشگاه بود. هنگام ایجاد ایستگاه نوین بینالمللی فضایی همین
اصل بکار برده شد.
ایستگاه فضایی میر یا ایستگاه مداری میر (به روسی: Мир орбитальная станция) یک ایستگاه مدارگردشوروی و بعد از آن روسیه بود.
میر نخستین ایستگاه پژوهشی بشری در فضا بود که انسان بهطور درازمدت در آن سکونت داشت. ساخت این ایستگاه مداری در سال ۱۹۸۶ آغاز شد و
پس از تکمیل تدریجی در طی مدت ده سال، تبدیل به بزرگترین سازه فضایی ساخت بشر شد و این رکورد را تا سال ۲۰۰۱ حفظ کرد.
ایستگاه میر جایگاهی برای انجام مطالعات علمی در زمینههای گوناگون بود که از میان آنها میتوان به زیست شناسی، فیزیک، ستارهشناسی و هواشناسی
اشاره کرد. تکنولوژیهایی که با کمک ایستگاه میر توسعه یافتند امکان زندگی دائم انسان در فضا را فراهم کردند.
رکورد طولانیترین اقامت پیوسته انسان در فضا توسط والری پلیاکوف پزشک و کیهاننورد روسی در ایستگاه میر شکسته شد و تا به امروز پابرجا است.
علاوه بر فضانوردان شوروی سابق و روسیه، فضانوردان ۱۲ کشور دیگر از طریق برنامههای بینالمللی همکاری فضایی مانند اینترکاسموس، یورومیر و میر-شاتل
فرصت پرواز، زندگی و پژوهش در ایستگاه میر را یافتند.
فضاپیماهای سایوز و پروگرس به ترتیب ابزار اصلی انتقال فضانورد و بار به ایستگاه بودند. طی برنامه میر-شاتل، از فضاپیماهای شاتل آمریکا نیز برای حمل
فضانورد و بار به ایستگاه استفاده شد.
نوزدهم فوریه 1986 ایستگاه فضایی «میر» در مدار زمین قرار داده شد و بر خلاف واحد های پیشین مجهز به مدول بود.
در 10 سال بعد شش مدول به آن متصل شد و هر کدام از آنها یک آزمایشگاه بود. هنگام ایجاد ایستگاه نوین بینالمللی فضایی همین اصل بکار برده شد.
ایستگاه «میر» برای فضانوردان به خانهای تبدیل شد که آنها امکان داشتند در آنجا زمان مدیدی زندگی و کار کنند و از 1995 ایستگاه میزبان فضانوردن
خارجی هم شد و پژوهشگران بسیاری کشور ها از جمله اتریش، افغانستان، بریتانیا، آلمان، سوریه، آمریکا و ژاپن به آن واحد پرواز کرده بودند.
«آناتولی سالاویوف از همه بیشتر در آنجا بسر برده و پنج بار فرمانده خدمه بود.
به گفته وی، ایستگاه «میر» پایگاه مقتدری جهت تسخیر فضای کیهان شده و برایش پرواز اول همراه با احساسات فراوان بود اما دومین بار با آرامش
بیشتری گذشت و هنگامی که در پرواز سوم یا چهارم دریچه را باز میکرد متوجه شد که فکر میکند که این محل حانه بومی او شده است.
سالاویف از نظر تعداد موارد خارج شدن به فضای باز که 16 تا بود رکورد برقرار کرده و ضمن انجام کارهای تعمیر حدود 80 ساعت لباس فصایی به تن
داشته بود.
یک رکورد دیگر شکست نخورده «میر» هست و آن 23 هزار آزمایش علمی انجام شده در داخل آن می باشد.
به گفته سالاویف ماندگارترین آنها بیولوژیکی بودند. وی افزود: «ما در طول سه سفر اعزامی با بلدرچین های ژاپنی کار کردیم
. با کشتی باری تخم مرغ ها و جوجه کشی به ایستگاه آورده می شد و در سه هفته جنین بزرگ میشده و وقتی ما جیغ ها را شنیدیم احساسات
خوشحالی ما بی حد و حصر بود. آزمایش ها در خصوص بلدرچین های ژاپنی هیجان دنیای علمی را بر انگیخت، برای اولین بار بزرگ شدن جنین در
شرایط بی وزنی رصد شده بود.
همچنین در ایستگاه «میر» چند رکورد در خصوص مدت زمان حضور انسان در فضا بر قرار شده بود. «والری پولیاکوف» فضانورد روس در ایستگاه 438 روز
زندگی و کار کرده و خانم «شانون لوسید» فضانورد آمریکایی از نظر طولانی بودن حضور زنان در ایستگاه اول بود و 188 روز در آنجا بسر برد.
تعداد برنامههای علمی مشتارک روسی و خارجی انجام شده در آن واحد زیاد بود و تجهیزات 25 کشور در آن نصب شده بود.
در 2001 ایستگاه «میر» از مدار خارج شده و در اعماق اقیانوس آرام مدفود شد. خیلیها میگویند که این کار بطور زودهنگام انجام شد.
تجربیات فراوان اندوخته شده در «میر» تا بحال هم برای سفر های فضایی اهمیت دارد. فضانوردانی که در ایستگاه کنونی بینالمللی کار میکنند از آن
استفاده می کنند.
Aerocenter
ایروسنتر ™
.:: پايگاه علمي تخصصي هوانوردي و هوافضا ::.
????? ???? ?? (Bookmarks)